Badania te zaczęły pojawiać się w 2005 r., Kiedy to profesor uniwersytetu znalazł dokumenty na ten temat. 2. Program Holmesburg i eksperymentowanie z Agentem Orange. Agent Orange, element wojny chemicznej szeroko stosowany przez USA podczas inwazji na Wietnam, był również używany w nielegalnych eksperymentach. Film oparty jest na podróży w czasie robota i żołnierza, którzy próbują zmienić przyszłość. To kultowe filmy o robotach lat 90. Lista składa się tylko z kilku filmów, ale zainicjowała wiele projektów. A potem porozmawiamy o filmach o stalowych ludziach nowej generacji. Filmy o robotach z lat 2000 Toto je 10 šialených filmov o experimentoch, ktoré prebiehajú na ľuďoch. Článok pokračuje pod videom ↓. Zvrátené chirurgické a lekárske metódy, nebezpečné pokusy alebo psychologické experimentovanie priamo na ľuďoch. To všetko nájdeme v týchto 10 filmoch, ktoré nie sú vhodné pre citlivé povahy. #minęła8 myślę że dla Niemców pieniądze nie są największym problemem Problem jest to że po latach zakłamywania rzeczywistości cały wysiłek pójdzie na marne Świat na nowo dowie się o ludobójstwach kradzieżach gwałtach i eksperymentach na ludziach Wizerunek Niemiec pójdzie na dno. 09 Sep 2022 07:32:08 . 20 lipca 1969 roku Neil Armstrong postawił pierwszy krok na Księżycu. Od tego czasu minęło już 50 lat – czy jest jakiś lepszy sposób świętowania tej okrągłej rocznicy niż maraton filmów o astronautach, kosmosie i przybyszach z innych planet? Przed wami 50 fantastycznonaukowych filmów z rożnych okresów i gatunków – każdy znajdzie wśród nich coś dla siebie! [Lista w kolejności alfabetycznej]. 2001: Odyseja kosmiczna, reż. Stanley Kubrick, 1968 – absolutny klasyk: pierwszy w historii wielkobudżetowy film science-fiction i jednocześnie filmowy traktat filozoficzny o naturze człowieka w zetknięciu z nieznanym. Apollo 13, reż. Ron Howard, 1995 – oparta na faktach opowieść o misji kosmicznej Apollo 13, podczas której na pokładzie statku nastąpił wybuch. Armageddon, reż. Michael Bay, 1998 – w stronę Ziemi zmierza asteroida wielkości Teksasu. Grupa śmiałków zostaje wysłana w kosmos, by wysadzić asteroidę i zapobiec zagładzie ludzkości. Autostopem przez galaktykę, reż. Garth Jennings, 2005 – adaptacja powieści Douglasa Adamsa o tym samym tytule. Kiedy Ziemia staje na drodze międzygalaktycznej autostrady i ma zostać zniszczona, brytyjski dziennikarz łapie kosmicznego stopa i rusza w podróż po wszechświecie. Avatar, reż. James Cameron, 2009 – wizualna uczta. Ludzkość odkrywa bogatą w cenne surowce przepiękną planetę zamieszkaną przez humanoidalną rasę i wysyła kolonizatorską ekspedycję, która wkrótce staje przed szeregiem moralnych dylematów. Bliskie spotkania trzeciego stopnia, reż. Steven Spielberg, 1977 – po tym, jak po raz pierwszy widzi statek kosmiczny, pracownik elektrowni dostaje obsesji na punkcie kosmitów i dąży do spotkania z nimi. Czas pionierów, reż. Dmitrij Kisieliow, 2017 – rosyjskie spojrzenie na podbój kosmosu. Fabularyzowana opowieść o misji, której celem był pierwszy spacer w przestrzeni kosmicznej. Czerwona planeta, reż. Anthony Hoffman, 2000 – podczas misji kolonizacyjnej na Marsa ekipa amerykańskich astronautów na skutek wypadku traci sprzęt i musi walczyć o przetrwanie. Diuna, reż. David Lynch, 1984 – krzyżówka powieści Franka Herberta i wizji Davida Lyncha. Zwaśnione rody walczą o kontrolę nad pustynną planetą będącą jedynym źródłem najcenniejszej substancji we wszechświecie. Dystrykt 9, reż. Neill Blomkamp, 2009 – na Ziemię przybywają uchodźcy z innych planet. Ludzkość postanawia zamknąć ich w getcie i wykorzystać do produkcji broni. Dzień zagłady, reż. Mimi Leder, 1998 – w stronę Ziemi zmierza ogromna kometa. By zapobiec zagładzie, grupa astronautów wyrusza z misją zmiany trajektorii jej lotu. reż. Steven Spielberg, 1982 – mały chłopiec zaprzyjaźnia się z zagubionym na Ziemi sympatycznym kosmitą pragnącym odnaleźć drogę do domu. Elizjum, reż. Neill Blomkamp, 2013 – świat pełen podziałów: najbogatsi żyją beztrosko na luksusowej orbitalnej stacji, reszta próbuje przetrwać na zgliszczach przeludnionej Ziemi, a Matt Damon stara się zaprowadzić społeczną równowagę. Faceci w czerni (seria filmów) – o kosmitach z przymrużeniem oka. Supertajna agencja rządowa kontroluje przebywających na Ziemi imigrantów z kosmosu i tropi kosmicznych terrorystów. Flash Gordon, reż. Mike Hodges, 1980 – szalona adaptacja komiksu. Kiedy okrutny Imperator Ming postanawia zniszczyć Ziemię, słynny futbolista musi stawić mu czoła. Grawitacja, reż. Alfonso Cuarón, 2013 – wizualny majstersztyk. Kiedy stacja kosmiczna zostaje zniszczona przez szczątki satelity, dwójka astronautów rozpaczliwie walczy o przetrwanie. Gwiezdne wojny (seria filmów) – w odległej galaktyce ludzie współegzystują z rasami kosmitów i robotami, dobro ściera się ze złem, a demokratyczne siły próbują powstrzymać złowrogie Imperium. Gwiezdne wrota, reż. Roland Emmerich, 1994 – archeolodzy pracujący w Egipcie odkrywają stworzony przez obcą cywilizację portal do innego świata. Interstellar, reż. Christopher Nolan, 2014 – gdy zmiany klimatyczne na Ziemi zagrażają przetrwaniu ludzkości, grupka naukowców wykorzystuje tunel czasoprzestrzenny do poszukiwania nowego domu dla ludzi. Iron Sky, reż. Timo Vuorensola, 2012 – szalona fińska wizja, w której pod koniec wojny naziści uciekają na Księżyc, by po latach powrócić z planem podboju świata. Kontakt, reż. Robert Zemeckis, 1997 – po odebraniu pierwszego sygnału z kosmosu, astronomka chce nawiązać kontakt z obcą cywilizacją. Kosmiczni kowboje, reż. Clint Eastwood, 2000 – przygodowa komedia, w której grupka emerytowanych pilotów NASA zostaje wysłana w kosmos, by naprawić rosyjskiego satelitę. Kosmiczny Mecz, reż. Joe Pytka, 1996 – bohaterowie kreskówek Looney Tunes porywają Michaela Jordana, by pomógł im wygrać mecz koszykówki z przybyszami z kosmosu. Koziorożec 1, reż. Peter Hyams, 1978 – niezależny film i swoista odpowiedź na teorię spiskową o sfingowanym lądowaniu na Księżycu. Opowiada o tajnej operacji, która ma upozorować wyprawę na Marsa. Łowca androidów, reż. Ridley Scott, 1982 – emerytowany policjant tropi sztucznie stworzonych niewolników, którzy wymknęli się spod kontroli. Marsjanin, reż. Ridley Scott, 2015 – po komplikacjach w trakcie misji na Marsa pechowy astronauta zostaje sam w zniszczonym obozie na Czerwonej Planecie. Moon, reż. Duncan Jones, 2009 – pod koniec samotnej 3-letniej misji w bazie na Księżycu astronauta odkrywa, że w stacji jest ktoś poza nim. Nowy początek, reż. Denis Villeneuve, 2016 – niestandardowe spojrzenie na pierwszą wizytę kosmitów na Ziemi i opowieść o próbach nawiązania porozumienia z kompletnie obcą cywilizacją. Obcy (seria filmów) – prawdziwy klasyk. Załoga statku kosmicznego wchodzi w kontakt z obcą, morderczą formą życia. Ostatni gwiezdny wojownik, reż. Nick Castle, 1984 – kiedy młody chłopak pobija rekord w grze wideo, okazuje się, że przeszedł sekretny test i został zrekrutowany do grupy gwiezdnych wojowników ochraniających Ziemię. Pandorum, reż. Travis Milloy, 2009 – horror w kosmosie: dwójka astronautów budzi się z hibernacji na opuszczonym statku kosmicznym, nie wiedząc, jak się tam znaleźli. Pasażerowie, reż. Morten Tyldum, 2016 – podczas trwającej 120 lat podróży na nową, kolonizowaną planetę dwójka pasażerów zbyt wcześnie wybudza się z hibernacji i odkrywa, że statek znajduje się w niebezpieczeństwie. Piąty element, reż. Luc Besson, 1997 – były komandos zostaje wplątany w misję ratowania Ziemi przed mitycznym złem, które zbliża się do niej raz na 5 tysięcy lat. Pierwszy człowiek, reż. Damien Chazelle, 2018 – biograficzny film o Neilu Armstrongu i misji kosmicznej, dzięki której człowiek po raz pierwszy stanął na Księżycu. Pierwszy krok w kosmos, reż. Philip Kaufman, 1983 – nagrodzona 4 Oscarami opowieść o początkach podboju kosmosu oraz odkryciach i poświęceniach z lat 40 i 50, które utorowały drogę eksploracji kosmosu. Pitch Black, reż. David Twohy, 2000 – przewożący groźnego więźnia statek kosmiczny rozbija się na nieznanej, pogrążonej w ciemności planecie. Rozbitkowie muszą się zjednoczyć w walce z krwiożerczymi bestiami. Podróż na Księżyc, reż. Georges Méliès, 1902 – francuski niemy film o grupce astronomów wystrzelonych w kosmos, luźno oparty na tekście Juliusza Verne?a. Prawdopodobnie pierwszy w historii film science-fiction. Kadr z filmu Podróż na Księżyc, reż. Georges Méliès, 1902 Prometeusz, reż. Ridley Scott, 2012 – grupa naukowców wyrusza w kosmos w poszukiwaniu początków gatunku ludzkiego. Wkrótce wyprawa zamienia się w walkę o przetrwanie. Raport z Europy, reż. Sebastían Cordero, 2013 – grupa astronautów wyrusza na jeden z księżyców Jowisza, by zbadać informacje o istniejących tam formach życia. Serenity, reż. Joss Whedon, 2005 – coś dla fanów serialu Firefly. Drobny przestępca przyjmuje na swój statek kosmiczny dwójkę zbiegów poszukiwanych galaktycznym listem gończym. Solaris, reż. Andriej Tarkowski, 1971 – adaptacja powieści Stanisława Lema. Do stacji kosmicznej na orbicie tajemniczej planety Solaris przybywa kosmonauta z misją wyjaśnienia dziwnego zachowania załogi. Star Trek (seria filmów) – przygodowe kino z przesłaniem. Załoga statku kosmicznego Enterprise podróżuje po wszechświecie z misją eksploracyjną. Strażnicy Galaktyki, reż. James Gunn, 2014 – kosmicznie zabawne spojrzenie na superbohaterów. Grupka życiowych przegrywów łączy siły, by zapobiec zagładzie galaktyki. Kadr z filmu Strażnicy Galaktyki vol 1, reż. James Gunn, 2014. Thor Ragnarok, reż. Taika Waititi, 2017 – szalona i kolorowa wyprawa do świata superbohaterów, gdzie słynny Bóg Piorunów mierzy się ze swoją morderczą siostrą, zagładą Asgardu i niespodziewaną wyprawą na planetę śmieciarzy i gladiatorów. Ukryte działania, reż. Theodore Melfi, 2015 – loty kosmiczne od kuchni. Opowieść o grupie matematyczek pracujących za kulisami amerykańskiego programu kosmicznego w latach 50 i 60. Ukryty wymiar, reż. Paul Anderson, 1997 – grupa astronautów zostaje wysłana, by sprawdzić, co stało się z załogą statku, który 7 lat wcześniej wyruszył badać okolice Neptuna. Kadr z filmu W stronę słońca, reż. Danny Boyle, 2007 W stronę słońca, reż. Danny Boyle, 2007 – kiedy Słońce nagle zaczyna gasnąć, grupa śmiałków wyrusza w jego kierunku z ładunkiem atomowym, który ma podtrzymać działanie gwiazdy. Wall-E, reż. Andrew Stanton, 2008 – przeuroczy animowany film o małym robocie, który próbuje posprzątać z odpadów opuszczoną przez ludzi Ziemię. Zakazana planeta, reż. Fred M. Wilcox, 1956 – film science-fiction inspirowany dramatem Szekspira Burza. Grupa astronautów zostaje wysłana na planetę Altair, by ustalić, co stało się z zaginionymi członkami poprzedniej misji. Żołnierze kosmosu, reż. Paul Verhoeven, 1997 – grupa młodych ludzi wstępuje do elitarnej jednostki wojskowej, gdzie ma walczyć z monstrualnymi owadami z komosu. Bierzcie i oglądajcie – a potem nie zapomnijcie spojrzeć w niebo i zadać sobie sakramentalne pytanie: czy jesteśmy sami we wszechświecie? fot. materiały prasowe Netflix Netflix pokazał pierwsze zdjęcia i zwiastun biograficznego filmu poświęconego Maciejowi Berbece. Wiemy, kto zagra legendę polskiego himalaizmu oraz kiedy premiera wyczekiwanej produkcji. Artysta, malarz, scenograf. Jeden z najwybitniejszych polskich himalaistów, członek legendarnej grupy Lodowych Wojowników. Zdobywca pięciu ośmiotysięczników, pierwszy Polak, który wszedł na Mont Everest od północnej, tybetańskiej strony. 5 marca 2013 roku Maciej Berbeka wyruszył razem z Adamem Bieleckim, Tomaszem Kowalskim i Arturem Małkiem na podbój Broad Peak w Karakorum. Z tej wyprawy już nie wrócił. Po zdobyciu jednej z najwyższych i najtrudniejszych gór świata zaginął. Jego ciała nigdy nie odnaleziono. Historię legendy polskiego himalaizmu przybliży najnowsza produkcja Netfliksa, oparta na wybranych wydarzeniach z życia Macieja Berbeki. „Broad Peak” – fabuła filmu Jak czytamy w oficjalnych materiałach promocyjnych, „Broad Peak” to opowieść o pasji oraz niesamowitej determinacji, która pcha człowieka ku niebezpiecznej krawędzi. To również wzruszająca historia miłości, jaka łączyła Maćka i Ewę Berbeków. Akcja filmu, która ma obejmować aż 25 lat, będzie koncentrować się wokół próby zdobycia „góry przeznaczenia” głównego bohatera. W 1988 roku, po nieudanej próbie zdobycia K2, Berbeka bierze udział w ataku na sąsiadujący szczyt, Broad Peak. Nowy kierunek ekspedycji zmieni jego życie w sposób, którego nigdy by się nie spodziewał. 25 lat później polski wspinacz dostaje kolejną szansę na stawienie czoła ośmiotysięcznikowi – zapowiada Netflix. „Broad Peak” – obsada W „Broad Peak” Macieja Berbekę zagra Ireneusz Czop – ceniony aktor, którego możecie kojarzyć z popularnych tytułów „Rojst ‘97”, „Komisarz Alex” czy „Chyłka”. Jak opowiadał jakiś czas temu, w czasie kręcenia „Broad Peak” ekipa filmowa została zaproszona przez synów i żonę himalaisty do domu głównego bohatera. Dzięki temu zaproszeniu mieliśmy przyjemność i niezwykłą możliwość bycia w miejscu, gdzie Maciek chodził, śmiał się, planował, pakował się. Niezwykłe jest to, że jego synowie – Krzysiek, Staszek, Franek i Jasiek – patrzą teraz na mnie, kiedy gram ich tatę – mówił aktor. 54-latek zwracał też uwagę, że doświadczenie namacalnego kontaktu z rzeczywistością, w której codziennie poruszał się Berbeka, wywołało w nim wiele zaskakujących emocji. Okazuje się, że pasują na mnie buty Maćka; dostaję też jego koszulkę czy spodnie i w nich gram. Wydaje mi się, że to jest autentyczne. Czuję, że on zaprosił mnie na swoją wyprawę, jedną z wielu, które odbył. Trudno o tym mówić, bo kiedy czuje się fakturę tego materiału albo jego zapach, kiedy nagle robi się ciepło w tych butach, to mam wrażenie, że tych parę kroków robimy razem – opowiadał Czop. Aktorowi, którego wkrótce będziemy oglądać także w innej produkcji Netflixa (serialu „Wielka woda”), w „Broad Peak” będą partnerować cenione w świecie polskiego filmu nazwiska: Zobacz także: Maja Ostaszewska – zagra Ewę Dyakowską-Berbekę, zmarłą w tym roku żonę himalaisty, Łukasz Simlat – wykreuje postać Krzysztofa Wielickiego, Tomasz Sapryk – zagra Andrzeja Zawadę, Piotr Głowacki – wystąpi jako Aleksander Lwow. W najbardziej kontrowersyjną w historii tragicznej wyprawy na Broad Peak postać – Adama Bieleckiego – wcieli się Dawid Ogrodnik. „Broad Peak” – twórcy „Broad Peak” powstał na podstawie scenariusza napisanego przez Łukasza Ludkowskiego, który ma na koncie dokument „Moje 89 pokolenie”. Film wyreżyserował Leszek Dawid, twórca kinowych hitów „Jesteś Bogiem” i „Ki”. Podczas realizacji dużo zastanawiałem się nad tą tajemniczą i pociągającą siłą, która pcha człowieka w tak niebezpieczne miejsca, mimo jego świadomości, jak wiele ryzykuje – zwraca uwagę reżyser. Zdjęcia, które zrealizował Łukasz Gutt ( „Wszystkie nasze strachy”, „Kamerdyner”, „Ki”), powstawały w Karakorum, Alpach, Warszawie i Zakopanem, skąd pochodził Berbeka. „Broad Peak” – data premiery Dokładna data premiery filmu nie jest jeszcze znana. Jak jednak poinformował Netflix produkcja trafi na platformę już we wrześniu bieżącego toku. „Broad Peak” zostanie również pokazany podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, gdzie zawalczy o „Złote Lwy” z innymi produkcjami, zakwalifikowanymi do konkursu głównego. „Broad Peak” – zwiastun Wraz z pierwszymi zdjęciami z filmu „Broad Peak” Netflix pokazał także oficjalny teaser wyczekiwanego obrazu. Zobaczcie! Kategoria: XIX wiek Data publikacji: Autor: Przy tekście pracowali także: Anna Winkler (redaktor) Maria Procner (fotoedytor) Po pierwsze nie szkodzić? Hipokratejska zasada nie zawsze przyświecała lekarzom. Pionierzy medycyny, genialni naukowcy i sadystyczni zwyrodnialcy nieraz odkładali etykę na bok, gdy przychodziło do eksperymentowania na ludziach. Ostatecznie czy nie taka jest cena postępu? Motywacje, leżące u podstaw medycznych eksperymentów, zazwyczaj były szlachetne: oczekiwano, że badania pomogą w zrozumieniu ludzkiego organizmu, opracowaniu nowych lekarstw i metod terapii czy też po prostu ratowaniu życia. Nie brakowało jednak również lekarzy, którzy za hasłami o postępie i walce o zdrowie kryli sadystyczną ciekawość. Niezależnie od swoich pobudek ci, którzy wkroczyli na grząski grunt zmieniania swoich pacjentów w króliki doświadczalne, złamali pewne tabu. Którzy posunęli się w tym najdalej? Prace nad chorym towarem Jedną z najbardziej mrocznych kart w historii medycyny zapisali podczas II wojny światowej nazistowscy „lekarze” na czele z Aniołem Śmierci – doktorem Josefem Mengele. Dla niego i jemu podobnych sadystów w kitlach III Rzesza była prawdziwym rajem. Jak relacjonuje Gretchen E. Schafft, badaczka zajmująca się hitlerowskimi Niemcami: „Eksperymentujący na ludziach pseudonaukowcy mogli liczyć na wsparcie instytucji państwowych. Ich pacjentów nazywano «Krankengut», chorym towarem”. Voronzow/domena publiczna Naziści prowadzili w Auschwitz nieludzkie eksperymenty na osadzonych – wykorzystywali do tego również dzieci. W obozach koncentracyjnych „medycy” testowali między innymi sterylizację za pomocą promieniowania roentgenowskiego, sprawdzali działanie wątpliwych leków, prowadzili „badania” nad hipotermią, tyfusem czy malarią i przeprowadzali bestialskie zabiegi chirurgiczne. Za swoje zbrodnie po wojnie zostali postawieni przed trybunałem w Norymberdze. Jednak nie tylko naziści lubowali się w nieludzkich eksperymentach. Szczególne „osiągnięcia” na tym polu mieli również badacze z Rosji – na przykład Ilia Iwanow, profesor biologii z Uniwersytetu Charkowskiego, który snuł wizje międzygatunkowego krzyżowania ludzi i zwierząt. Zobacz również:Co ma człowiek do mikroba? Wspólną historię! Sekretne życie bakteriiTrucizna, lekarstwo, eliksir piękności – oto historia „żywego srebra”Mała bakteria i wielki problem, czyli pięć wieków z kiłą Trucizna doskonała O ile jednak w przypadku Iwanowa nikt poważnie nie ucierpiał, to już eksperymenty prowadzone przez Grigorija Majranowskiego miały bardziej tragiczne konsekwencje. W latach 30. ubiegłego wieku ten toksykolog dostał od Stalina zadanie specjalne. „Oprócz przygotowania skutecznych trucizn miał także stworzyć substancje, które zabijałyby, nie zostawiając śladu w ciele ofiary” – referują Andrzej i Marta Goworscy, publicyści piszący między innymi o naukowcach w ZSRR. Królikami doświadczalnymi radzieckiego badacza zostali więźniowie. Jak opisują autorzy „Naukowców spod czerwonej gwiazdy”: „Kat otrzymywał od Majranowskiego «zamówienie» , zawierające charakterystykę ofiar do pseudonaukowych eksperymentów, na przykład rasę, wiek, stan zdrowia czy tuszę”. Co działo się później z „obiektami” badań? Zwyrodniały naukowiec testował na nich takie trucizny jak strychnina, kurara, cyjanek czy akonityna (jeden z najbardziej zabójczych alkaloidów roślinnych). Kres jego pseudoeksperymentom położył dopiero koniec II wojny światowej. Nie chodziło jednak o to, że zbrodniarza (lub jego mocodawców) ruszyło sumienie. Po prostu w ZSRR przejściowo zniesiono karę śmierci i… zabrakło dla niego skazańców. Co nie oznacza, że przestał zabijać – po prostu robił to poza ścianami laboratorium. Prawdziwy doktor Frankenstein Nie zawsze jednak makabryczne badania były efektem szaleństwa bądź zbrodniczych ciągot prowadzącego je naukowca. Zdarzało się, że lekarze w dobrej wierze zmieniali swoich pacjentów w króliki doświadczalne. A że ci czasem umierali? Cóż, było to wkalkulowane ryzyko… „Chirurdzy nieraz zapuszczali się w ślepe uliczki, (…) dawali się porwać niewczesnej fantazji na długo przedtem, zanim anestezja i sala operacyjna były na nią gotowe” – zauważa Thomas Morris w książce „Sprawy sercowe. Historia serca w jedenastu operacjach”. Tak było choćby w przypadku prac wiktoriańskiego lekarza Charlesa Moora, pioniera leczenia tętniaków aorty. Procedurę, którą opracował, wykonywano jeszcze w latach 40. XX wieku. Polegała ona na wypełnieniu tętniaka zwojem drutu, wokół którego organizm chorego utworzyłby fibrynową otoczkę, „odcinającą zasilanie” krwiaka. Pierwszy pacjent Moore’a przeżył zaledwie cztery dni (do tętniaka wciśnięto mu 25 metrów stalowego drutu), lecz nie zraziło to środowiska medycznego. Jak opisuje Morris: Inni chirurdzy szybko docenili elegancką prostotę zabiegu Moore’a i stosowali go z licznymi modyfikacjami. Zamiast drutu próbowano używać katgutu, jedwabiu i końskiego włosia, a dwaj chirurdzy włoscy wprowadzili nawet do wnętrza tętniaka liczne sprężynki zegarowe, który to eksperyment zakończył się śmiercią pacjenta, gdy kilka z tych sprężynek dostało się do serca. publiczna Charles-Édouard Brown-Séquard podłożył podwaliny pod stworzenie sztucznego krążenia. Igranie ze zdrowiem i życiem chorych opłaciło się za to w przypadku francuskiego fizjologa, Charlesa-Édouarda Browna-Séquarda. Nie zamierzał on bawić się w boga – choć, paradoksalnie, celem jego badań było… przywracanie życia zmarłym! Swój najsłynniejszy eksperyment (na ściętym gilotyną skazańcu) Francuz przeprowadził 18 czerwca 1851 roku. Odczekał, aż ciało przestępcy ogarnie rigor mortis, po czym amputował nieboszczykowi rękę i zaczął wstrzykiwać w nią własną, świeżą krew. „Dwaj przyjaciele, którzy mu towarzyszyli, ciekawi spektaklu, upuścili z żyły lewej ręki Browna-Séquarda jedną trzecią pinty krwi, którą energicznie ubili i przefiltrowali przez gałganek, po czym wstrzyknęli ją w odciętą kończynę” – relacjonuje autor książki „Sprawy sercowe”. Makabryczna metoda zadziałała – mięśnie skazańca przestały być sztywne i zaczęły reagować na bodźce, kładąc podwaliny pod prace nad sztucznym krążeniem, które dziś nieraz ratuje pacjentów kardiochirurgicznych. Dzieciństwo rodem z horroru Eksperymenty na więźniach, skazańcach czy ochotnikach to jedno, zupełnie inną kwestią są jednak badania prowadzone na dzieciach. Poddawanie najmłodszych potencjalnie śmiertelnym procedurom tylko po to, by zaspokoić własną chorą ciekawość bądź przetestować kolejny niesprawdzony pomysł, jest zwyczajnie moralnie złe. Mimo to nie brakowało ludzi, którzy byli gotowi przymknąć oko na etyczne aspekty tego przedsięwzięcia. Już w XIII wieku cesarz Fryderyk II Hohenstauf, zafascynowany rozwojem mowy u maluchów, kazał zamknąć grupę dzieci w odosobnieniu. Chciał w ten sposób odtworzyć język Adama i Ewy, ale jedyne, co osiągnął, to śmierć małych badanych (którzy na dodatek nie wykształcili sobie żadnej metody komunikacji). Cranach Starszy /domena publiczna Cesarz Fryderyk II Hohenstauf przeprowadził tzw. eksperyment deprywacyjny, by odtworzyć mowę Adama i Ewy. Skutek? Badane dzieci zmarły. Nad nieletnimi podopiecznymi pastwił się także logopeda Wendell Johnson, autor osławionego „Monster Study”. W 1939 roku wybrał on 22 sieroty, z których niemal połowa się jąkała. Te zacinające się przy mówieniu badacze zachęcali do ćwiczeń. Natomiast dzieci niemające kłopotów z mówieniem lekarz i jego współpracownica, Mary Tudor, zwyczajnie sterroryzowali. Na skutki nie trzeba było długo czekać. Już po dwóch dniach maluchy zaczęły przejawiać problemy (niektóre całkiem zamilkły). Ze „skutkami ubocznymi” w postaci jąkania nieszczęsne ofiary eksperymentu zmagały się przez wiele lat. Również chirurdzy mają sobie w tym temacie sporo do zarzucenia. Doktor Leonard Bailey w październiku 1984 roku postanowił przeszczepić nowo narodzonej dziewczynce serce pawiana. Mała pacjentka po zabiegu przeżyła niespełna trzy tygodnie, a cała sprawa odbiła się szerokim echem w środowisku medycznym. Skalpel na kłopoty sercowe Na równie chybiony (i opłakany w skutkach) pomysł wpadł w 1948 roku kanadyjski chirurg Gordon Murray. On także zajmował się problemami sercowymi u najmłodszych. Jego podopieczni cierpieli z powodu nieprawidłowości nazywanej kolokwialnie „dziurą w sercu”. To prosta, lecz potencjalnie śmiertelnie groźna wada, którą dziś stosunkowo łatwo się leczy. W połowie ubiegłego wieku lekarze nie mieli jednak dostępu do wnętrza organu, by móc po prostu zaszyć otwór. Doktor Murray postanowił więc załatać ubytek za pomocą tkanki łącznej z uda. Tak opisuje ten zabieg Thomas Morris w książce „Sprawy sercowe”: Za pomocą dużej igły przeciągnął dwa czy trzy paski tego materiału na wskroś serca, od przodu do tyłu, tak że przesłoniły otwór, a następnie mocno je dociągnął (…). Murray nazwał tę technikę żywym szwem, gdyż użytym materiałem nie był jedwab czy ketgut, lecz własna tkanka pacjenta. Sam pomysł był genialny, lecz w praktyce niezadowalający, nigdy bowiem nie dochodziło do całkiem szczelnego zamknięcia otworu. Jedno dziecko zmarło podczas operacji, a stan pozostałej trójki poprawił się tylko nieznacznie. Ojciec milionów dzieci O etycznych kosztach postępu medycznego zrobiło się głośno w kwietniu ubiegłego roku, kiedy władze Nowego Jorku usunęły z Central Parku pomnik pioniera nowoczesnego położnictwa, Jamesa Mariona Simsa. Dlaczego? Przecież nie bez powodu nazywano go „ojcem amerykańskiej ginekologii”. Wypracował rewolucyjną technikę naprawiania przetoki pęcherzowo-pochwowej, co w XIX wieku było stosunkowo częstym powikłaniem poporodowym. I on nie był jednak bez winy. Wprawdzie jako lekarz miał na uwadze przede wszystkim dobro swoich pacjentek, ale jego działania w roli naukowca do dziś budzą grozę. publiczna James Marion Sims przeszedł do historii jako ojciec amerykańskiej ginekologii. Stworzył używane do dziś urządzenie – wziernik ginekologiczny. Zanim bowiem upowszechnił swoją metodę, doskonalił ją na czarnoskórych niewolnicach. Jedną z kobiet zoperował przeszło 30 razy – oczywiście bez znieczulenia. Powszechne było wówczas przekonanie, że Afroamerykanie nie czują bólu, co było lekarzom bardzo na rękę. Wszystko po to, by móc zaoferować „właściwym” pacjentkom najlepszą możliwą opiekę. Nie był to jedyny przykład poświęcania jednostek w imię większego dobra – bo tak najczęściej szaleńcy i wizjonerzy prowadzący kontrowersyjne eksperymenty medyczne tłumaczą swoje postępowanie. Wystarczy wspomnieć Tuskagee i Gwatemalę, gdzie amerykańscy uczeni zarażali obywateli kiłą, czy przypadek z 2016 roku, kiedy to koncern farmaceutyczny testował na pacjentach z Rumunii środki psychotropowe – bez ich zgody! Jednak czy takie postępowanie można w ogóle usprawiedliwić? Zdaniem niektórych – tak, ponieważ bez eksperymentów na ludziach medycyna stałaby w miejscu. Inni uważają jednak, że koszt jest zbyt duży, niezależnie od korzyści. Ostatecznie naczelna zasada tej nauki brzmi: „nie szkodzić”. Bibliografia: Stephen Amidon, Thomas Amidon, Genialna maszyna. Biografia serca, Znak, 2012. Marta i Andrzej, Goworscy, Naukowcy spod czerwonej gwiazdy, PWN 2016. Thomas Morris, Sprawy sercowe. Historia serca w jedenastu operacjach, Wydawnictwo Literackie, 2019. Gretchen E. Schafft, Od rasizmu do ludobójstwa. Antropologia w Trzeciej Rzeszy, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2006. Ings Simon, Stalin i naukowcy, Agora 2017. Jürgen Thorwald, Stulecie chirurgów, Znak 2010. L. Lewis Wall, The medical ethics of Dr J Marion Sims: a fresh look at the historical record, „Journal of Medical Ethics”, 2006/06, 32(6). Zobacz również Większość z nas wydaje się lubić strach, o ile jest to sytuacja, którą możemy kontrolować. Podoba nam się o ile nie ma faktycznego zagrożenia. Ale chodzi tu bardziej o przypływ adrenaliny niż prawdziwe przerażenie. Horrory psychologiczne to świetny sposób na przeżycie takiej sytuacji. Ale o dziwo, mimo że tak wielu ludzi je uwielbia, zazwyczaj nie otrzymują one bardzo dobrych tym artykule skupimy się przede wszystkim na gatunku jakim są horrory psychologiczne i przyjrzymy się ich XX wiekuGeorge Méliès, pionier kina, stworzył pierwszy horror wszech czasów: Le manoir du diable (1896). Od tamtej pory jego śladami podążyli niezliczeni Gabinet doktora Caligari (1920 r.)Ten niemiecki film był szczytem ekspresjonizmu niemieckiego. Wiele osób uważa go za pierwszy pełnometrażowy horror, a obecnie jest traktowany jako kultowy klasyk. Akcja filmu oparta jest na kilku prawdziwych morderstwach, które miały miejsce w popełnia tutaj zarówno dziwaczna postać i jej niewolnik. Na szczególną uwagę zasługują sceny ekspresjonistyczne i dekoracje sceniczne filmu. Niemcy podarowali nam kolejny podobny horror w 1931 roku: M, wyreżyserowany przez Fritza Dziwolągi (1932)Akcja tego filmu toczy się podczas pokazu dziwolągów. Na początku XX wieku ludzie z deformacjami byli przedstawiani jako atrakcje. Fabuła dotyczy zemsty i morderstwa, a to, co naprawdę interesujące w tym filmie, to aktorzy, którzy naprawdę cierpieli z powodu takich tym czasie ludzie odkryli w sobie skrajną fascynację potworami. Reżyserzy zaadoptowali książki takie jak Frankenstein (1931) i Dr Jekyll i Mr. Hyde (1920), i zatrudniali aktorów jak Bela Lugosi, który grał psychologiczne: druga połowa XX wiekuTo był czas pełen zmian. W latach 60. horror psychologiczny i czarno-białe filmy odgrywały ogromna rolę. Ale to lata 70. były znaczącym punktem zwrotnym w historii Psychoza (1960)Lata 60-te dały nam filmy takie jak Co się zdarzyło Baby Jane? (1962) oraz Ptaki (1963). Oczywiście nie możemy mówić o horrorach, nie wspominając o mistrzu Alfredzie Hitchcocku i jego filmie, na całym świecie ochrzcili go jednym z najlepszych horrorów wszech ciarki na plecach motel Bates, scena pod prysznicem, wraz z Normanem Batesem i jego tajemniczą matką tworzą atmosferę godną reżysera będącego mistrzem budowania napięcia. Ten film to czysty horror psychologiczny, bez potrzeby stosowania efektów specjalnych czy “keczupu” udawanej Horrory psychologiczne: Dziecko Rosemary (1968)Film został wyreżyserowany przez Romana Polańskiego a główną rolę zagrała młodziutka Mia Farrow. To świetny przykład tego, jak ważne jest, aby filmy tego gatunku potrafiły wprowadzić nas w atmosferę agonii i udręki. Tutaj pojawiają się one za każdym razem, gdy widzimy Rosemary i jej dziwnych był całkowicie przełomowy jak na swój czas. Nakręcony został w The Dakota, budynku, w którym zamordowano Johna Lennona. Co więcej, Charles Manson i jego “rodzina” próbowali powstrzymać filmowanie na krótko przed zamordowaniem żony Polańskiego. Jest to wyjątkowo tajemniczy film, który pozostawi każdego widza oniemiałego z Egzorcysta (1973)Niezwykle proste efekty specjalne, zielone wymioty i blizny na ciele Regan sprawiają, że ten film był czymś nowym w tamtych czasach. Jeśli obejrzysz go po raz pierwszy, prawdopodobnie będzie bardziej zabawny niż przerażający. Ale wywarł naprawdę duży wpływ na filmy grozy w ogóle: to klasyk, który całkowicie przerobił ten Lśnienie (1980)W latach 70-tych i 80-tych wiele filmów mieszało science fiction z horrorem. Tak właśnie pojawiły się niesamowity filmy, takie jak Obcy (1979). Również wówczas zaczęło się szaleństwo filmowych adaptacji książek Stephena Kinga. Była Carrie (1976) oraz, oczywiście, może zapomnieć o legendarnym hotelu Overlook, krętej drodze czy obłąkańczych wrzaskach Jacka Torrance’a? Bez wątpienia jest to jeden z najlepszych filmów wszechczasów, dzięki geniuszowi Stanleya psychologiczne: lata 90-te – i 2000Nadszedł czas, gdy nadużywanie efektów specjalnych zaczęło zabijać magię horrorów. Pojawiły się setki filmów o zjawiskach paranormalnych, a niektóre wypuściły wiele kolejnych odcinków. Ale większość z nich nie była zbyt dobra i nie otrzymała pochwalnych okres przyniósł nam także japońskie filmy, takie jak The Ring (2002), a także wiele rozlewu krwi jak Piła (2004), wraz z długą listą filmów przedstawiających opętane dzieci i prześladujące ludzi duchy. Ale jest jeszcze kilka dzieł z tej epoki, które skupiły się bardziej na ​​psychologii i budowaniu Horrory psychologiczne: Misery (1990)To kolejna adaptacja książki Stephena Kinga. Kathy Bates dostała Oscara dla najlepszej aktorki za swoją klaustrofobiczną, obsesyjną i pełną napięcia rolę główną. Annie Wilkes jest pielęgniarką całkowicie zauroczoną książkami znanego pisarza, Paula Sheldona. Ma obsesję na jego punkcie i postanawia go porwać. To jeden z horrorów, który powinieneś zdecydowanie umieścić na swojej liście: zobaczysz Kathy Bates w swojej najlepszej i budzącej niepokój Stephenem Kingiem trwała nadal i doprowadziła do powstania świetnych filmów takich jak 1408 (2007). To niedoceniany film, który wraca do rodzaju psychologicznego horroru, o którym mówiliśmy wcześniej. Jest hipnotyczny i klaustrofobiczny, prawdopodobnie zasługuje na trochę więcej uwagi niż w rzeczywistości na to, że King wciąż nie wyszedł z mody. W ubiegłym roku nastąpiła kolejna ekranizacja jego dzieła To, choć niektórzy twierdzą, że Tim Curry z 1990 roku był znacznie Milczenie owiec (1991)Hannibal Lecter to niezapomniana postać. Jest bardzo inteligentnym psychopatą zdolnym do manipulowania prawie każdym człowiekiem. Anthony Hopkins odegrał te rolę wyśmienicie, a Jodie Foster bardzo dobrze gra swoją postać, więc nie jest zaskoczeniem, że oboje zdobyli Oscara. To obowiązkowy thriller umożliwiający wejrzenie w umysł seryjnych morderców i Inni(2001) Nicole Kidman jest gwiazdą tego pełnego napięcia klejnotu z XXI wieku autorstwa hiszpańskiego reżysera Alejandro Amenábara. W starej, tajemniczej, odizolowanej i pokrytej mgłą rezydencji dzieją się bardzo dziwne rzeczy. Brzmi to jak każdy inny film paranormalny, ale przypadku filmu Inni jest zupełnie inaczej. Wszystkie lęki powoli narastają, a poziom światła jest naprawdę niski, ponieważ dzieci w filmie są wrażliwe na słońce. To, co oferuje nam ten film, to mroczna, ponura atmosfera, w której nic nie jest tym, czym się psychologiczne 2010 – do chwili obecnejNastępnie mamy filmy takie jak Obecność (2013), Naznaczony (2010), The Babadook (2014) i seria Paranormal Activity. To największe horrory ostatnich lat, a prawie wszystkie z nich miały swoje kontynuacje i odniosły ogromny sukces z nich są całkiem interesujące, ale przeważnie po prostu przesadzają z makijażem, efektami specjalnymi i pójściem na łatwiznę, jeśli chodzi o budzenie strachu. To filmy, które przyciągają uwagę publiczności, ale nie dobre recenzje. Jest to po prostu wymuszony rodzaj horroru, który po jakimś czasie zestarzeje dwa najnowsze filmy, które bardziej przypominają suspens niż horror, ale wybrano je, ponieważ psychologiczne idee, które przedstawiają, są nadal bardziej przerażające niż opętanie przez Czarny łabędź (2010) Aktorstwo Natalie Portman to coś, co wyróżnia ten film. To baletowa opowieść o zaburzeniach odżywiania, schizofrenii i halucynacjach. Z pewnością zmusi Cię do zastanowienia się, dzięki swojej atmosferze, pełnej metafor i wszelkiego rodzaju Horrory psychologiczne: Wyspa tajemnic (2010)Ten film należy do jednego z największych reżyserów XX i XXI wieku, Martina Scorsese. Występuje tu także niesamowity aktor Leonardo DiCaprio, a także Ben Kingsley i Mark Ruffalo w rolach drugoplanowych. Akcja, umieszczona w latach 50-tych przypomina styl noir z początku XX troczy się na wyspie, na której znajduje się instytucja psychiczna. Tutaj doświadczamy przerażenia przyglądając się ludzkim umysłów i okropnym praktykom, takimi jak lobotomia. Czym tak naprawdę jest Wyspa tajemnic? Co rzeczywiście dzieje się w szpitalu psychiatrycznym? To jeden z absolutnie najlepszych najnowszych filmów budujących napięcie.“Co byłoby gorsze: żyć jak potwór, czy umrzeć jako dobry człowiek?” – Wyspa tajemnic-To może Cię zainteresować ...

film o eksperymentach na ludziach